Wyobraź sobie, że siedzisz w jakieś kawiarnii, jesteś zajęty piciem nawet niezłej kawy, ale w sumie wziąłeś ją tylko dlatego, bo widziałeś, że wszyscy ją piją. Nagle przysiada się jakiś człowiek, zabiera Ci tę kawę i z energią eksperta-pasjonata zaczyna opowiadać o tym dlaczego jest ona tak niedobra.
To właśnie jest Adolf Loos i jego wykłady o architekturze.
Nieustannie ciągnie mnie do wnętrz przemyślanych, dopieszczonych w każdym calu, bez wątpienia zbytkownych, ale przy tym w czarujący sposób nienachalnych. One są, doskonale znają swoją wartość i nie skaczą ludziom na głowę z zamiarem pomieszania zmysłów nieszczęsnego delikwenta co, o zgrozo, ustawicznie doświadczam we wnętrzach luksusowych.
W zeszły piątek o godzinie 12.30 Gdynia powitała mnie zasnutym chmurami niebem i letnim, siąpiącym przez cały czas deszczem. Czułem się wybornie – uwielbiam taką pogodę. Jest wtedy jakoś tak romantycznie, spokojnie – ludzi na ulicach jest znaczne mniej niż zwykle – no i gładkie, białe niebo jest świetnym tłem do robienia zdjęć budynków na mojego Instagrama. A to sprawa nie do przecenienia!
Chciałbym Was dziś oprowadzić po pewnym podmiejskim domku w Sydney, w dzielnicy Paddinton. Zaczniemy trochę nietypowo, bowiem pozwolimy sobie wejść na teren nieruchomości od ogrodu na tyłach. Przygotujcie się na przyjemne, kolorowe i dynamiczne wnętrze z ciekawymi rozwiązaniami aranżacyjnymi.
Dzisiaj zabieram Was do 150-cio metrowego mieszkania mieszczącego się w 18-sto wiecznej kamienicy w Zachodnich Niemczech. Przygotujcie się na zderzenie z naprawdę świetnymi i szalenie stylowymi rozwiązaniami, bowiem zarówno architekci jak i zleceniodawcy mogą się pochwalić bardzo dobrym smakiem.
Muszę Wam wyznać, że bardzo lubię firmę Apple. Powiedziałbym wręcz, że jestem z lekka jej fanboyem. Pracuję na iMac’u, zdjęcia na instagram wstawiam z iPhone’a, a wpisy na blogach, które śledzę przeglądam na iPad’zie. Apple jest wszędzie wokół mnie i czuję się z tym faktem niesamowicie komfortowo.
Nigdy specjalnie się nie zastanawiałem nad tym dlaczego właściwie tak bardzo lubię starą architekturę, dlaczego mnie ona tak pociąga. Ta miłość od zawsze była i jest i prawdopodobnie będzie, co mi bardzo pasuje. Przeżywam ją, cieszę swoje oczy i duszę, fotografuję, rysuję i z podnieceniem zwiedzam. Tylko…dlaczego?
Zawsze, gdy trafiam na artykuł poświęcony modernizacji jakiegoś starego budynku, to momentalnie robi mi się gorąco-zimno-gorąco, bo boję się efektu takich prac. Boję się tego, że ów budynek, zbudowany w innych czasach nie będzie dość dobry dla właściciela, aby ten zachował jego pierwotny charakter. Często ludziom brakuje szacunku i zrozumienia dla dawnego budownictwa co niekiedy prowadzi do masakry.
Lato już w sumie w pełni, sezon turystyczny między miastami ruszył, także Poznań, jak co roku nawiedzi kilkaset tysięcy turystów. Pewnie część z nich wie czego chce, ale druga część zastanawia się „hmm, co warto zobaczyć w Poznaniu?”. Postanowiłem Wam trochę tę sprawę ułatwić.
Potrzebowałem restartu, odświeżenia myśli, spojrzenia i pragnień. Blog w tym czasie trochę się zakurzył, ale to nic – biorę ścierkę i zabieram się za polerowanie Soczku, aby znów żył! Może na dobry początek zaczniemy od jakiegoś optymistycznego wnętrza?
Powered by WordPress & Theme by Anders Norén
