Muszę Wam wyznać, że bardzo lubię firmę Apple. Powiedziałbym wręcz, że jestem z lekka jej fanboyem. Pracuję na iMac’u, zdjęcia na instagram wstawiam z iPhone’a, a wpisy na blogach, które śledzę przeglądam na iPad’zie. Apple jest wszędzie wokół mnie i czuję się z tym faktem niesamowicie komfortowo.
Nigdy specjalnie się nie zastanawiałem nad tym dlaczego właściwie tak bardzo lubię starą architekturę, dlaczego mnie ona tak pociąga. Ta miłość od zawsze była i jest i prawdopodobnie będzie, co mi bardzo pasuje. Przeżywam ją, cieszę swoje oczy i duszę, fotografuję, rysuję i z podnieceniem zwiedzam. Tylko…dlaczego?
Zawsze, gdy trafiam na artykuł poświęcony modernizacji jakiegoś starego budynku, to momentalnie robi mi się gorąco-zimno-gorąco, bo boję się efektu takich prac. Boję się tego, że ów budynek, zbudowany w innych czasach nie będzie dość dobry dla właściciela, aby ten zachował jego pierwotny charakter. Często ludziom brakuje szacunku i zrozumienia dla dawnego budownictwa co niekiedy prowadzi do masakry.
Lato już w sumie w pełni, sezon turystyczny między miastami ruszył, także Poznań, jak co roku nawiedzi kilkaset tysięcy turystów. Pewnie część z nich wie czego chce, ale druga część zastanawia się „hmm, co warto zobaczyć w Poznaniu?”. Postanowiłem Wam trochę tę sprawę ułatwić.
Potrzebowałem restartu, odświeżenia myśli, spojrzenia i pragnień. Blog w tym czasie trochę się zakurzył, ale to nic – biorę ścierkę i zabieram się za polerowanie Soczku, aby znów żył! Może na dobry początek zaczniemy od jakiegoś optymistycznego wnętrza?
Jerzy Piotrowicz był Poznańskim artystą, bardzo cenionym w Polsce i na świecie, ale muszę przyznać z delikatnym wstydem, że nieznane mi były jego prace. Kojarzyłem nazwisko, gdzieś tam, w tle się przewijało, jednak na dobrą sprawę nie umiałbym nic na jego temat powiedzieć. Dobrze się złożyło, że pojawiła się okazja uzupełnienia braków w wiedzy, w postaci wystawy prac tego artysty.
Mam dziś dla Was totalną petardę, wnętrze pod każdym względem wyjątkowe i wyróżniające się. Bardzo się cieszę, że na nie trafiłem i jeszcze bardziej się cieszę, że mogę o nim pisać! Ciekaw jestem, czy Wam przypadnie ono do gustu tak jak przypadło mi.
Targi dizajnu, czy w ogóle spotkania skoncentrowane na szeroko rozumianym i pojmowanym dizajnie są okazjami, które warto wykorzystywać. Śmiem twierdzić, że każdy zainteresowany tym tematem powinien przynajmniej dwa-trzy razy w roku być na tego typu imprezie. Niesie to szereg niezaprzeczalnych korzyści, których zwyczajnie nie opłaca się lekceważyć.
Może się mylę, ale chyba każdy z nas potrzebuje czasem pewnego oderwania się, otrząśnięcia ze znanej sobie rzeczywistości, zazwyczaj spotykanych wzorców. Czasem bardzo pragniemy czegoś co miałoby to /coś/ co pobudziłoby w nas rzadko używane zmysły, zmusiło do wyjścia z pudełka, pokazało inny tok rozumowania.
Dziwnie mi z tym. Ten okres zleciał naprawdę szybko i nawet nie miałem jak odczuć pewnych procesów, które towarzyszyły jego rozwojowi. Z jednej strony to super, idę do przodu, działam, upływa sporo czasu i tego nie odczuwam, a z drugiej…no nie wiem, jakoś tak poczułem się nieswojo, gdy sobie uświadomiłem, że 6 marca 2016 roku pojawił się pierwszy wpis, a dziś mija równe dwanaście miesięcy od tamtej chwili.
